padyak padyak lang

paroon

ilang beses nang nakatanggap ng paanyayang mag-bisikleta kasama ng mga ka-batch sa kolehiyo.  la mesa dam, timberland, night ride at kung saan-saan pa.  excited na makasama.  bukod sa hilig ko talagang mamisikleta, masayang kasama ang ang mga dating ka-eskwela.  makukulit, mabiro, malalakas (kumain ng turon) at syempre, mababait, hehehe... 

kahapon, sa wakas, nakasama din.  nakipag-tratong magsisimla sa Tina's, aakyat sa "the wall", makikipagtagpo sa ibang mga ka-klase sa itaas ng Timberland.  sa parking lot ng clubhouse magsisimula papasok sa trail, papunta sa Pestano o sa Giant, via Roxas.  kasamaang palad, di ma-kontak ang kasamang aakyat mula sa Tina's, kaya sa Gate na ng Timberland nagpasyang pumarada.  pumadyak papunta sa clubhouse parking lot sa taas ng subdivision.  pagdating dun, wala pang mga kasama.  bumaba muli, baka sakaling masalubong ang iba.  baka makita si Bernie, ang ka-klaseng kausap na magsisimula sa Tina's, at makasabay sa muling pag-ahon sa clubhouse.

sa gate ng Timberland, si Bomboy, isa pang ka-klase, ang nakita.  di raw napansin kung umaahon si Bernie sa "The Wall" kaya nagpasyang pumadyak na ulit paakyat sa clubhouse.  nagbilin kay Bomboy na hintayin ang aking pagdating sa taas.

nakarating na humihingal sa taas at nandun na nga ang iba pang mga ka-eskwela. si Perry, si Norman, si Cyril, si Dindo at si Bomboy.  maya-maya pa, dumating si Manny.  kwentuhan, alaskahan sa pagpapaalam, palusot sa pag-upgrade ng pyesa, at kung anu-ano pa.  mula sa kasamang may karanasan sa pagpapaalam at paghingi ng kapatawaran, isa ang nagsabi... "It is easier to ask for forgiveness than to ask for permission!"  kaya nga sa anumang nais gawin, gawin na agad... saka na malalaman kung mapapalo ni misis.  at least, tapos na... humingi na lang ng kapatawaran.  sabi naman sa inyo, mababait lahat ang mga boys na to.  humihingi ng tawad!!!

lalakad na... pero sandali, wala pa si Bernie... walang maka-contact.  di sumasagot sa tawag, di nakakatanggap ng text?, umaahon sa "The Wall" kaya di sumasagot?... walang may alam.  sabi nga ni Manny... di mang-iindyan si Bernie. tatawag yun kung di makakarating.  at tama nga...  biglang-bigla! dumating si Bernie! kaya ayun, "rak en roll na!"

nagkahiwalay ang grupo.  nakalayo agad sila Norman, Manny, Perry, Cyril at Dindo.  sumunod si Bomboy.  si Bernie, naiwan pa sandali, nagaayos ng video camera.  kailangan ma-document ang ride na to.  binalikan ko.  at ng maayos na, humabol kami.  padyak-padyak... di maabutan, akyat kami ng Roxas dahil yun ang unang usapan.  kaya pala di maabutan, nagsidiretso sila sa basic trail.  nagkitakita na lang ulit nang mag-antayan sa gate ng "Araneta".  isa lang ang kulang.  si Bomboy... bumalik.  nainip sa amin ni Bernie.  padyak na kami.  nagkasundong kaya naman sumunod ni Bomboy mag-isa sa Giant, ang tindahang aming kakainan.

madali namang nakarating sa Giant ang mga boys, sinabayan namin si Cyril na pangatlong linggo pa lang mula ng mag-umpisang mag bike.  maya-maya pa nakita nang padating si Bomboy.  nakayuko, humahataw, nagpapakita ng kakaibang bangis sa pagpadyak.  gutom na siguro...

kaya lang, di pa kumain ang grupo, nagpasyang dumiretso sa AFP at doon na magpahinga.  kaya sige, padyak na naman... tuloy tuloy hanggang marating ang kubo na may tindang gatorade at turon.  ang daming naubos na gatorade. mas maraming naubos na turon.  ilang sandali pa, pababa na kami mula AFP.  matarik ang lusong. madulas ang bato-batong daan.  maaring sumemplang.  ingat ingat, dahan dahan... makakarating din, sa Tina's ulit ang hintuan.  magaan na ang aming pakiramdam. 

parito...

sandali pa kaming naupo at nagkwentuhan.  pinagusapan ang padyakang nagdaan.  may pagod sa pagsikad, may pagod sa pagtawa, may gutom, may bitin, may laspag... lahat masaya!  noon din nasabi ni Bomboy na naman, ang magkakaibigan, matagal man di magkita, laging maaalala, masasayang araw duon sa eskwela, hindi malilimutan, para ring pamimisikleta!!!